.. hiroşima atom bombası ile ilgili şiirler ..

[~.Tsi Sgili.~]

**Hirosima**

Önce bir bulut yükseldi
Yerden göge dogru
Ben gördüm
Akahito gördü
Yuhara gördü
Hisaki gördü
Yasayanlarin hepsi gördüler
simdi yasayanlar diyorum
Oysa ben kaldim
Onlar öldüler

Pirinç tarlasinda kadinlar öldü
Memede çocuklar öldü
Çiçekler öldü
Kuslar öldü
Ve sevgilim sanuki öldü
Sanuki'yi seviyordum
Sanuki öldü
Sanuki öldü

Atesten top kayboldu göklerde
Ardindan
Bir çölün sessizligi çöktü sehre
Bulutlar gitti
Renkler gitti
Sesler gitti
Gülerkken ölmüstü babam
Anam Chiyo-No agliyordu
Ve kiz kardesim Shirara
Ah Shirara
O da saçlarini tararken öldü
Shirara, ah Shirara
Aynada unuttu gençligini

Ve ben Yamamura
Bizim sokaktan bir ben sag kaldim
Bizim sokagin agaçlari da öldü

Ve ben Yamamura
17 yil geçti aradan
Hala yasiyorum
Agaçlari, çiçekleri görmeden

Ben Yamamura
Kör ve sagir
Çoktan öldüm
Kimse farkinda degil

Ümit Yasar Oguzcan




Hirosima


bir sedef kayikti capon denizlerinde
altin yaldizli kürekleri
kimbilir kimlerin eleinde
capon denizlerinde
yorgundu -sis çökmüstü- ak uçaklari kalkiyordu alanlardan
uzak kasimpatilar çiziyorduk üsümüs kagitlara
bayraklar örtüyorduk üsümüs çocuklara - isiniyorduk
biz ne çocuktuk, ama ne çocuktuk, nasil anlatmali bilmem
poem caponez diyordu- ama nasil anlatmali bilmem
alaturka bir ölümdü, nasil anlatmali bilmem.
sular
sular hiç geri dönmüyorlardi
biz ne kirallar büyütmüsüz kiyo
ne kiral korkulara alkislar!
kitaplar indirmisiz kiyo-sürülerle açligimiza
sabahlar telliduvakli geceler kanlibiçakli
biz ne kirallar yemisiz büyük kurtuluslara
nasil anlatmali bilmem
alasafaklari söyler bayraklarimiz

kiyo kiyo!
beni görmüslügün var mi hiç
kaç galeri kaç yitikkent kaç masal morlugu sogumaklarda
ölüler çiçek istemiyorlar kiyo
bu elleri hangi topraklar
ben essiz serüvenler delisi matakatakatuka
takdim ederim kendimi
aynalar paramparça kiyo
aynalar hirosima
fincanimin üstünde ipincecik bir masal
alir beni götürür erguvan yelkenli gemim
güneyden taa güneyden bir yel eser kiyo kiyo
kakaolu muzlu bir yel
bilmem ki nerden gelir tokyo bulvarlarina bahar
yine yalniz saraylarda yine yalniz kirallar
yine capon denizlerinde bir sedef kayik
inanmadan ölmekse pek alaturka
nasil anlatmali bilmem
nasil
nasil
nasil sevilir bu altinzincir
bu hergün ölüm
bu gükyüzü yas
bu yakin günes
bu uzak fujiyama
bilmem ki nasil
bilmem ki neresinden
bilmem ki kaç güvercin
kaç yürek
kaç kasimpati
ve kocaman gülleri capon sabahlarinin
harakiri karanliklara

bilmem ki nasil çizmeli bu yuvarlak sariyi bu gergin gökyüzünü
ve bu ates kelebekleri
aynalar paramparça kiyo
aynalar hirosima

sular geri dönmüyorlar kiyo, sular hiç geri dönmüyorlar
koklanmiyor bu karanfil bu baska temmuzlarda
daha biz havamizi bile kullanmamisken
daha biz hiçbirseyimizi kullanmamisken
safkan araplari tutup
kiral arabalarina kosmak
bir masal ugruna kiyo, bir hiç ugruna kiyo, ama pek alaturka
ama pek ortaçagli
ama pek güvercinsiz
volonlar bilmez bunu kiyo
disliler bilmez
raprapla bir yatakta gitmez bu kocaman sari gülleri bu hizli düsün
öyle ürkek ki kiyo
öyle kaygan ki kiyo
nasi nasil nasil anlatmali bilme
ya nasil kanamisiz gencecik yerlerimizden
o hiç dönülmiyenin ortayerinde
sular geri dönmüyorlar kiyo, sular hiç geri dönmüyorlar

capon denizlerinde bir masal kayik
bir capon sarkisi tokyo bulvarinda günes
yine saray yalnizliklari yine kiral uykularda baskaldirislar
yine bayraklar örtülüyor üsümüs çocuklara
yine borular çaliniyor kiyo
yine sürülerle güvercin ellerimizden
tarlalara tezgahlara denizlere bir daha dönememek
bir daha kafa tutamamak bayram sabahlarina
oh kiyo
oh kiyo
oh benim yenik yanim
köle rengim
balinam
ben essiz serüvenler delisi matakatakutuka
ben hiç bitmeyen çiglik
aynalar paramparça kiyo
aynalar hirosima

bir sedef kayikti capon denizlerinde
altin yaldizli kürekleri
kimbilir kimlerin ellerinde
capon denizlerinde



Hasan Hüseyin Korkmazgil